Obój

Obój to instrument o wyjątkowo pięknym brzmieniu. Buduje się go najczęściej z drewna różanego albo afrykańskiego drzewa zwanego grenadillą, dzięki któremu ma charakterystyczny czarny kolor, choć może być także zrobiony z ebonitu i plastiku. Złożony jest z kanału z 16-20 otworami kontrolowanymi za pomocą systemu metalowych klap służących do zmiany wysokości dźwięku. Wyposażony jest w podwójny stroik, czyli dwa kawałki trzciny, które wyglądają jak spłaszczony kawałek słomy. Precyzyjnie wycięte i złożone ze sobą, drgają wprawiając w ruch słup powietrza znajdujący się we wnętrzu instrumentu. Instrument ten powstał we Francji w XVII wieku a jego nazwa pochodzi od słowa hautbois, które znaczy „wysokie drzewo”. Oboje występowały wówczas w różnych odmianach i strojach, które często różniły się kształtem czary głosowej i korpusu. Popularną odmianą wykorzystywaną przez kompozytorów barokowych był obój miłosny (oboe d'amore), którego cechą charakterystyczną jest ciepłe brzmienie. Słychać go w operach Georga Philippa Telemanna czy kantatach Jana Sebastiana Bacha. Ostateczny kształt współczesnego oboju powstał w wieku XIX. Od początku obój pełnił ważną rolę w orkiestrze symfonicznej i cieszył się powodzeniem jako instrument solowy.

W naszej księgarni muzycznej Alenuty znajdziesz mnóstwo propozycji wśród publikacji na obój - począwszy od szkoły na ten instrument po nuty zaaranżowane na obój dla wszystkich poziomów zaawansowania.