Fletnia pana

Fletnia Pana to instrument muzyczny zaliczany do grupy aerofonów wargowych oraz instrumentów dętych drewnianych. Składa się z szeregu drewnianych piszczałek, ułożonych w jednym lub dwóch rzędach. Dźwięki są wydobywane poprzez dmuchanie w krawędzie otworów piszczałek. Piszczałki wykonywano pierwotnie z pustych łodyg trzciny. Materiały obecnie stosowane do produkcji tego instrumentu to: bambus, drewno klonowe, drewno z niektórych gatunków drzew owocowych – np. śliwy, gruszy, czereśni, a także szkło. Nazwa instrumentu i jego powstanie wiąże się z mitem o hamadriadzie Syrinks. Według mitologii greckiej na fletni grywali: opiekun pasterzy i trzód – bożek Pan, oraz satyrowie. Obecnie instrument ten spotyka się w niektórych krajach Europy, w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Współcześnie najbardziej znanymi muzykami grającymi na fletni pana są rumuński artysta Gheorghe Zamfir oraz pochodzący z Polski Edward Simoni. Badania archeologiczne pozwalają przypuszczać, że syringa była używana na terenach Polski w czasach kultury łużyckiej. Szczytowym okresem popularności był renesans, gdy nazywano instrument multankami (nazwa ta pochodzi od Multanów – wołoskiej krainy geograficznej Muntenia). Z czasem użycia instrumentu zaniechano, jednakże ślad po nim pozostał w literaturze ludowej, zwłaszcza w kolędach domowych. Obecnie pojawiają się artyści próbujący popularyzować ten instrument w muzyce polskiej.

Na rynku dostępnych jest wiele różnych modeli fletni pana. Można kupić modele jednorzędowe, dwurzędowe a nawet trzyrzędowe. Te tradycyjne są oczywiście drewniane, ale można spotkać instrumenty wykonywane z innych materiałów, między innymi ze szkła, metalu, tworzyw sztucznych. Cena instrumentu uzależniona jest przede wszystkim od rodzaju i jakości użytego materiału oraz kunsztu samego wykonania. 

Technika gry na fletni Pana 

Instrument przykłada się do ust, tak aby rurki znajdowały się pionowo, długie po prawej, a krótkie po lewej stronie. Prawa dłoń trzyma dłuższe rurki za ich dolną część, lewa dłoń utrzymuje fletnię na poziomie rurek krótkich. Żeby wydobyć dźwięk, należy górną wargą skierować strumień powietrza w głąb rurki. Wydobycie czystego dźwięku jest uzależnione od siły dmuchnięcia i odpowiedniego układu ust. Inaczej wydobywa się tony niskie, a inaczej tony wysokie, zatem naukę gry należy rozpocząć od wypracowania zadęcia na każdej z poszczególnych piszczałek. Dopiero potem można przystąpić do grania dźwięków nie leżących w bezpośrednim sąsiedztwie. Na fletni można każdy dźwięk obniżyć o pół tonu poprzez odchylenie w trakcie gry dolnej części instrumentu o około 30 stopni od siebie. Gdy te podstawowe ćwiczenia będziesz miał opanowane, możesz zacząć próby z prostymi melodyjkami. 

Gotowi zatem do nauki i gry na tym wyjątkowym instrumencie? Zatem zajrzyjcie do kategorii Fletnia pana i zacznij od opracowań autorstwa Costel Puscoiu, to szkoły gry na fletni pana, które przybliżą budowę i istotę samego instrumentu a także zapewnią niezliczoną ilość ćwiczeń rozwijających uczniów od poziomu początkującego do zaawansowanego artysty. Szczególnie polecamy pozycję Complete Pan Flute Book stworzoną we współpracy z holenderskim Ministerstwem Kultury - to kompleksowa szkoła do nauki gry na fletni pana. Zawiera między innymi historię powstania instrumentu, obecne dzieje fletni pana oraz bardzo szeroko opracowane tematy związane z nauką gry, technikami gry aż po ćwiczenia - te proste i te trudne dla uczniów o każdym poziomie zaawansowania. Ciekawą książką jest także samouczek You Can Teach Yourself Pan Flute, który jest również doskonałym wprowadzeniem do nauki gry na fletni pana. Oferowane lekcje są przyjemne i łatwe, dzięki czemu w mgnieniu oka będziesz mógł grać na tym instrumencie. Opracowanie dla początkujących i średnio-zaawansowanych. Do książki dołączony jest specjalny kod umożliwiający pobranie z internetu dodatkowych materiałów muzycznych.