Historia Max Eschig i rozwój jego katalogów

Wydawnictwo muzyczne Éditions Max Eschig zostało założone w 1907 roku w Paryżu przez Maxa Eschiga pochodzenia czeskiego. Eschig zaczął wprowadzać do Francji kilku zagranicznych wydawców, głównie z Europy Środkowej. Początkowo jego działalność wydawnicza polegała na dystrybucji francuskich wersji językowych operetek wiedeńskich, takich jak Die lustige Witwe Lehára. Własny katalog Maxa Eschiga był w całości poświęcony muzyce XX wieku i został wzbogacony o nabycie katalogów Demets i La Sirène Musicale, połączył się także z katalogiem Amphion (Pierwsza Symfonia Dutilleux, Sonatyna Bouleza dla flet i fortepian oraz jego I Sonatę fortepianową wraz z utworami Amy, Constant, Ohana, Manoury). Zakres katalogu Maxa Eschiga jest bardzo szeroki i obejmuje w dużej mierze muzykę francuską: Satie (Socrate, La Belle Excentrique), Koechlin (The Jungle Book, Les Heures persanes, Le Docteur Fabricius), Tournemire (The Eight Symphonies), pierwsze dzieła Ravela (Pavane pour une infante défunte, Jeux d'eau, Miroirs), Milhaud (Le Bouf sur le Toit, La Création du Monde), a także wiele dzieł Honeggera, Poulenca, Saugueta i innych. Muzyka hiszpańska i latynoamerykańska to kolejna ważna kategoria w katalogu Eschig. Manuel de Falla był pierwszym dużym kompozytorem, który bezpośrednio dołączył do zespołu, wykonując operę La Vida Breve i utwór koncertujący Noches en los Jardines de España na fortepian i orkiestrę. Inni hiszpańscy kompozytorzy opublikowani przez Eschiga to Albéniz, Nin, Turina, Mompou i Ernesto Halffter.

W 1924 roku młody brazylijski kompozytor - Heitor Villa-Lobos - skontaktował się z Maxem Eschigiem. Max stał się głównym wydawcą tego kompozytora, słynącego w szczególności ze swoich dzieł gitarowych (wszystkie opublikowane przez Eschiga). Jego bogaty dorobek to dzieła kameralne i symfoniczne jak np. seria dwunastu brazylijskich Choros, bogate amazońskie poematy dźwiękowe Amazonas, Erosão i Genesis oraz ostatnie trzy Bachianas Brasileiras (7, 8, 9), z których wszystkie znajdują się w katalogu Eschig. To był początek integracji wydawnictwa z katalogiem wielu kompozytorów latynoamerykańskich, z Brazylii, Meksyku, Gwatemali, Argentyny, Chile i Kuby (w tym znany gitarzysta i kompozytor Leo Brouwer). Od późnych lat dwudziestych gitara stała się instrumentem szczególnie reprezentowanym w katalogu z „Bibliothèque d'oeuvres anciennes et modernes” Emilio Pujola.

Trzeci kierunek katalogu Eschig to muzyka Europy Środkowo-Wschodniej, jak przystało na genezę założyciela firmy. Eschig publikował polskich kompozytorów, takich jak Szymanowski (zwłaszcza jego ostatnie utwory: balet Harnasie, II Koncert skrzypcowy, Symphonie Concertante) i większość dzieł Aleksandra Tansmana (Sabbatai Zevi, Stèle in memoriam Igor Strawiński), a także dzieła rumuńskiego Marcel Mihalovici, Czech Bohuslav Martinú (w tym jego Koncert na obój), Rosjanin Alexandre Tcherepnine i Węgier Tibor Harsányi. Ten międzynarodowy profil katalogu został wzmocniony wraz z wprowadzeniem w latach 90. nowych kompozytorów, takich jak katalońska Joan Guinjoan (Trama, I Koncert fortepianowy), koreański Sukhi Kang (Koncert fortepianowy, Kantata Pokój na wspaniałej zielonej ziemi), Argentyńczyk Martin Matalon (Metropolis, Las Siete vidas de un gato, seria Trame), Amerykanin Joshua Fineberg (Origins, Empreintes), Anglik Adrian Williams (Dies Irae, String Quartet nr. 2), polski Piotr Moss (Fresque, Le Cirque de Giuseppe) oraz libańska Bechara El-Khoury (Méditation poétique na skrzypce i orkiestrę, Requiem).

Wejście Max Eschig do grupy Universal Music Publishing Group.

W 1927 roku po śmierci Eschiga jego firma, działająca pod nazwą Max Eschig & Cie, została przekształcona w spółkę notowaną na giełdzie i przemianowana na Éditions Max Eschig. Jego następcami na czele firmy stali Eugène Cools i Jean Marietti, w tym czasie firma przejęła "La Sirène musicale" oraz inne wydawnictwa, takie jak Brousson & Cie., J, Vieu, G. Spork i P. Dupont. Wdowa po Marietti - Simone zarządzała firmą do 1987 roku, później wydawnictwo zostało przejęte przez Duranda i Amphiona. Połączyli się z Salabertem, tworząc Durand-Salabert-Eschig.

Od 2007 roku Durand-Salabert-Eschig jest częścią Universal Music Publishing Group, wiodącą na rynku firmą w europejskim wydawnictwie muzycznym. Dystrybucją międzynarodową zarządza Hal Leonard. 

Jako część grupy Universal, Éditions Eschig nadal wydaje wielu współczesnych kompozytorów francuskich i międzynarodowych.

Publikacje Max Eschig w księgarni muzycznej Alenuty

Publikacje wydawnictwa Max Eschig znajdujące się w naszej księgarni muzycznej to w przeważającej mierze książki z nutami na gitarę lub fortepian. Dużą ich część stanowią opracowania autorstwa Aleksandre Tansmana. Jedne z nich to seria książek muzycznych dla dzieci Childrens Series - do nauki gry na fortepianie dla dzieci. Zawierają proste utwory w zapisie nutowym na fortepian. Inną serią autorstwa Tansmana jest serią jest Douze faciles pour gitare przeznaczona dla giatrzystów o różnym stopniu zaawansowania, zaś Les jeunes au piano - to książki z nutami na fortepian, zaaranżowane dla dzieci lub zaawansowanych pianistów. Z kolei popularna seria Durand-Salabert-Eschig-The Best of Piano mieści w sobie dzieła wielkich muzyków jak Paganini, Tarrega, Pujol, Tansman i innych. Są to aranżacje na gitarę lub fortepian zawierające najpopularniejsze dzieła wspomnianych kompozytorów w opracowaniu dla średnio-zaawansowanych. Oczywiście nie tylko dzieła Tansmana zasilają biblioteczkę wydawnictwa Max Esching w naszej księgarni - są tu także opracowania autorstwa Heitor'a Ville'a Lobos'a. Wybór publikacji dla pianistów i gitarzystów tego wydawnictwa jest spory w naszej księgarni - sięgnij po książkę, która najbardziej przypadnie Twojemu sercu i graj!