Felix Mendelssohn Bartholdy: Passion Music after the Evangelist Matthew - nuty na orkiestrę - partytura

Trudno sobie dziś wyobrazić, aby muzyka J. S. Bacha popadła w zapomnienie na około pół wieku po śmierci kompozytora. Jego następcy w Thomaskirche woleli prostsze kompozycje homofoniczne i na początku XIX wieku jego muzyka służyła jedynie jako przedmiot studiów akademickich. Kompozytor i pedagog Carl Friedrich Zelter bardzo docenił kunszt kontrapunktowy Bacha i przekazał go swojemu uczniowi Felixowi Mendelssohnowi, który w wieku dwunastu lat stał się mistrzem sztuki fugi. Dwa lata później młody Feliks miał otrzymać swój najcenniejszy prezent – ​​ręcznie przepisaną partyturę Pasji według św. Mateusza Bacha. Z Zelterem u boku dał pierwszy od śmierci Bacha występ w 1829 roku z muzykami z berlińskiej Singakademie. Było to ambitne przedsięwzięcie nie tylko ze względu na złożoność muzyki Bacha, ale także ze względu na nieznajomość wówczas barokowej praktyki wykonawczej (wielkość instrumentarium, instrumenty barokowe, zdobnictwo itp.).Minęło dwanaście lat, zanim Mendelssohn podjął kolejną próbę wykonania, jak ją nazywał, „Wielkiej muzyki pasyjnej” – tym razem w ramach cyklu Bacha w Thomaskirche w Lipsku. Na potrzeby tego wykonania przywrócił szereg arii, które usunął w 1829 r., i zrewidował recytatywy secco, tak aby nie był potrzebny żaden instrument klawiszowy. Ta wersja z 1841 r. nadal opierała się na krótszej koncepcji dzieła i obejmowała około dwóch trzecich oryginału, mniej więcej tej samej wielkości co Pasja według św. Jana. To, co Mendelssohn pozostawił po swojej śmierci kilka lat później, należy postrzegać jako „wersję w toku”, nad którą z pewnością miał zamiar kontynuować pracę. Nowe wydanie Bärenreiter powraca do wyjątkowej wizji Mendelssohna na temat arcydzieła Bacha. Dzięki połączeniu tego, co naszkicował Mendelssohn i uzupełnieniu niektórych partii przez redaktora, utwór prezentowany jest obecnie w zredukowanej formie, z poprawioną partią dla Ewangelisty (w recytatywach secco z towarzyszeniem orkiestry), z klarnetami zastępującymi obój „amore i sugestią dotyczącą brakującej części continuo (która została rozpoczęta na organach Thomaskirche, ale pozostała niedokończona lub zaginęła). Nowe wydanie ukazuje nie tylko pomysłową reinterpretację oryginału przez Mendelssohna, ale także wszechstronność muzyki Bacha w jego rękach. W epoce, w której Bacha grają niemal wyłącznie zespoły barokowe, daje im to możliwość wykonania jednego z najwspanialszych dzieł Bacha z perspektywy XIX wieku.- Przedmowa w dwóch językach (eng/ger)- Szczegółowy komentarz krytyczny (ang.)

[tłumaczenie maszynowe]

It is difficult to imagine today that J. S. Bach's music would fall into oblivion approximately half a century after the composer's death. His successors at the Thomaskirche preferred simpler homophonic compositions, and in the early 19th century his music served only as a subject for academic study. The composer and teacher Carl Friedrich Zelter greatly appreciated Bach's contrapuntal skill and passed it on to his student Felix Mendelssohn, who at the age of twelve became a master of the art of fugue. Two years later, young Felix was to receive his most valuable gift - a hand-copied score of the Passion according to St. Mateusz Bach. With Zelter at his side, he gave his first performance since Bach's death in 1829 with musicians from the Berlin Singakademie. It was an ambitious undertaking not only because of the complexity of Bach's music, but also because of the lack of knowledge about Baroque performance practice at that time (the size of the instruments, baroque instruments, decorations, etc.).Twelve years passed before Mendelssohn made another attempt at performing what he called the "Great Passion Music" - this time as part of the Bach cycle at the Thomaskirche in Leipzig. For this performance, he restored a number of arias that he had deleted in 1829 and revised the secco recitatives so that no keyboard instrument was needed. This 1841 version was still based on the shorter concept of the work and covered about two-thirds of the original, about the same size as the St. Paul Passion. John. What Mendelssohn left behind when he died a few years later should be seen as a "version in progress" that he certainly intended to continue working on. The new Bärenreiter edition returns to Mendelssohn's unique vision of Bach's masterpiece. By combining what Mendelssohn sketched and adding some parts by the editor, the work is now presented in a reduced form, with a revised part for the Evangelist (in secco recitatives with orchestral accompaniment), with clarinets replacing the oboe and a suggestion of the missing continuo part (which was started on the Thomaskirche organ, but remained unfinished or was lost). The new edition showcases not only Mendelssohn's imaginative reinterpretation of the original, but also the versatility of Bach's music in his hands. In an era in which Bach is played almost exclusively by baroque ensembles, this gives them the opportunity to perform one of Bach's greatest works from the perspective of the 19th century.- Foreword in two languages ​​(eng/ger)- Detailed critical commentary (English)

Zobacz przykładowe strony w galerii produktu. Pomogą one określić poziom trudności. Znajdziesz tam również inne dodatkowe informacje.

Tytuł: Passion Music after the Evangelist Matthew
Autor: Felix Mendelssohn Bartholdy, Jan Sebastian Bach
Stopień trudności: dla średnio zaawansowanych
Instrument: głosy solowe, chór, orkiestra
Notacja muzyczna: zapis nutowy, partytura
Wydawnictwo: Barenreiter
Format: XXIV, 260 S., 31,0 x 24,3 cm, miękka oprawa
Język wydania: angielski, niemiecki
ISBN / ISMN: 9790006567683
Kod wydawcy: BA11308